ตอนแรกว่าจะให้ชื่อว่า "ชีวิต กับการเล่น Weight" ... กลัวจะไม่เข้าใจกัน เลยเปลี่ยนชื่อเป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะครับ หวังว่าผู้อ่าน คงจะไม่คิดไปว่าขิงนี่เพาะกายจนตัวหนาไปแล้วนะครับ ... ไม่เอาล่ะ ... มันดูเก้... เกย์ (อี๋) ไปหน่อย 5555
หลังจากที่เริ่มกลับมาเอาจริงเอาจังกับการเล่น Fitness ... โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการเล่น Weight ... พบว่าร่างกายตัวเอง Firm ขึ้นแบบเห็นได้ชัด ... ที่สำคัญก็คือ ... เสื้อผ้าเดิมๆ ที่เกือบจะต้องทิ้ง เพราะมันตัวเล็กเกินไป ก็สามารถหยิบกลับมาใส่ได้อีกครั้งหนึ่ง ... อะโหยยย ... แจ่มแจ๋ววว
ในขณะที่เล่นไป ... ก็คิดไปเรื่อยๆ ถึงชีวิตของเรา ... Weight ก็หนักปานนั้น ยังอุตส่าห์จะคิดอีกนะ 555
เรื่องแรกเลยก็คือ ... เล่น Weight แล้วห้ามหยุด ... เพราะถ้าหยุด หรือลดน้ำหนักลง ... เราจะกลับไปอ้วนเผละ แย่กว่าแต่ก่อนเล่นด้วยซ้ำ
ชีวิตในพระคริสต์ ... คงไม่ต่างอะไร ... เมื่อเราเลือกแล้วที่จะเดินมาในทางนี้ ถ้าหยุด ... หรือแม้แต่หย่อนยานลง ... "ไขมัน" มันก็จะมาสะสมในจิตวิญญาณของเรา ... ความกระวนกระวายตามวิสัยโลกเอย นิสัยบาปเดิมๆ ก็จะกลับมาเกาะกินชีวิตของเราไปเรื่อยๆ ตามความหย่อนยานของเรา
จากดินที่ดี ... ก็จะถอยตัวลงเป็นดินที่มีวัชพืช (มธ 4:7, 18-19)... ถอยลงมาแค่นี้ ก็เตรียมตัวโดนวัชพืชแย่งอาหารจนตายได้แล้วล่ะครับ
รู้ซึ้งถึงตัวเองจริงๆ ครับ ... เพราะเคยไม่เล่น Weight จริงจังมาพักหนึ่ง ... แม้ปากจะบอกว่าออกกำลังกาย ... แต่ร่างกายมันไม่ดีตามที่ปากดีไว้น่ะสิครับ ... ยิ่งเป็นคนที่ไขมันสะสมง่าย ... แต่ดันออกกำลังกายไม่จริงจัง ... มันก็ทำให้อ้วนไปพักใหญ่เลยทีเดียว
ขอบคุณพระเจ้า ที่พอกลับมาจริงจังอีกครั้ง ... มันก็เห็นผลลัพธ์ที่ดี่ขึ้น ... แม้จะยังไม่สุดยอด ... แต่เราก็รู้สึกถึงตัวเราเองได้ล่ะครับ ว่าเรากำลังอยู่บนทางไปสู่ความสำเร็จ
ใครเคยตัดสินใจเป็นผู้รับใช้พระคริสต์แล้ว ... อยากบอกว่า ท่านหยุดไม่ได้จริงๆ นะ ... มันมีผลกระทบอย่างรุนแรง ต่อจิตวิญญาณของท่านจริงๆ ... ถ้าท่านไม่รับใช้พระคริสต์ ท่านก็รับใช้สิ่งอื่น ... หรือผู้อื่น ... ที่ไม่ใช่พระคริสต์ ... สิ่งเหล่านั้น ก็เหมือนไขมัน มันจะเข้ามาเกาะกินชีวิตของท่าน ... ทีละเล็ก ทีละน้อย ... จนท่านอ้วน ... ขาดความคล่องแคล่ว ...
มันแตกต่างกันจริงๆ นะครับ สำหรับ "คนออกกำลังกาย" กับ "คนเคยออกกำลังกาย"
***
เรื่องที่สอง ... เล่น Weight ... ความท้าทายจริงๆ อยู่ที่ "น้ำหนัก" ที่ต้องเพิ่มมากขึ้น
แน่นอนว่าผมยังไม่สามารถไปเล่น Weight แบบ Free Weight ได้ (ฝีมือยังไม่ถึง) ... แต่แค่การเล่นกับเครื่องเล่น (Machine) ความท้าทายก็มีมากไม่ใช่น้อย
ที่มันท้าทาย ... เพราะว่ามันต้องออกแรงต้าน (Resistance) น้ำหนักเยอะขึ้นน่ะสิครับ
ความท้าทายของชีวิต ... บางทีอาจจะไม่ใช่เรื่องใหม่ ... แต่เป็นเรื่องเดิมๆ ที่มีความหนักหน่วงมากขึ้น
ผมเล่น Piano มากี่ปีก็จำไม่ได้แล้ว ... แต่วันนี้ก็ยังรู้สึกว่า มีบางอย่างที่เราต้องพัฒนา เพื่อนำไปสู่จุดของการ "ใช้การได้" มากกว่านี้ ... และเพื่อการ "ใช้การได้" มากกว่านี้ ... มันก็ไม่มีทางเลี่ยง นอกจากฝึกซ้ำ สิ่งที่ตัวเองเคยฝึกมาแล้ว ให้ควบคุมมันได้อยู่มือมากขึ้น
ความสนุกของการเล่น Weight จริงๆ ไม่ได้อยู่ที่เราไปเล่นเครื่องมือต่างๆ ให้ได้มากที่สุด ในหนึ่งรอบการเล่น แต่มันอยู่ที่เราจะเอาชนะน้ำหนัก ที่มากขึ้นได้หรือเปล่า กับเครื่องมือเดิมๆ ที่เราเจออยู่ประจำ ...
ชีวิตในหนึ่งวัน ... อาจจะไม่ได้เจอสิ่งใหม่มากมาย แต่สิ่งเดิมๆ ที่เจออยู่ ... มันหนักขึ้น ... เราพร้อมหรือไม่ ที่จะออกแรงต้านไปกับมัน
ไม่มีอะไรใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ (ปญจ.1:9) ... แทนที่จะไขว่คว้า หาความหวือหวาแต่เปลือกนอก ... กลับมาพิสูจน์ชีวิตจริง ... ซึ่งมีแก่นแท้จากภายในเสียจะดีกว่า ... แล้วเมื่อเราผ่านมันไปได้ ... ความหวือหวา รูปแบบภายนอก ... ก็จะเป็นสิ่งที่เราปรับเข้าหามันได้ อย่างชาญฉลาด
***
เรื่องสุดท้าย ... เล่น Weight ยังไงก็เจ็บครับ (55555)
อันนี้เรื่องจริง แบบไม่ต้องเอาใครที่ไหนไกลๆ มาเป็นพยานยืนยันหรอกครับ ผมเองนี่แหละ ที่กล้าพูดเลยว่า "เล่นจริง ... เจ็บจริง"
Stretching หลังการเล่น จึงจำเป็นมาก เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ไม่ให้มากจนเป็นอันตรายต่อกล้ามเนื้อ ... แต่ไอ้ครั้นจะเล่นให้ไม่เจ็บ ... มันก็เท่ากับว่าไม่ได้เล่นเลยเสียด้วยซ้ำ
ชีวิต ... มันก็ต้องเจ็บ ... เป็นธรรมดาครับ ... ถ้าอยู่บนหนทางของการฝึกตนเอง
เพราะถึงวันนี้คุณเลือกที่จะไม่เจ็บ ... ไม่ออกกำลังกาย ... กินๆ นอนๆ ... วันหนึ่งคุณก็ต้องเจ็บ เพราะโรคภัยมันถามหา ... และจะเจ็บหนัก ... กว่าคนที่ออกกำลังกายเสียอีกครับ
ชีวิตที่ฝึกตนเอง เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเจ็บ ... แต่แน่นอน ... ว่าในขณะที่เจ็บ เราก็เรียนรู้ที่จะบรรเทาความเจ็บปวดด้วยตัวของเราเองได้ ... และยิ่งเมื่อเรามีพระเยซู ผู้ทรงเข้าใจในความเจ็บปวดของเรา พระองค์ก็จะทรงช่วยเราได้ในความเจ็บปวด ที่เกิดขึ้นทุกๆ วัน
พระองค์ ... ผู้ทรงมีรอยแผลติดตัวไปตลอดนิรันดร์ (หลักฐานคือรอยตะปู) ... เป็นพระเจ้าผู้ผ่านความเจ็บปวด ... ชนะความเจ็บปวด ... และเปลี่ยนความเจ็บปวด ให้เป็นศักดิ์ศรีที่ติดตัว ไปชั่วนิรันดร์
ดังนั้นความเจ็บปวดที่เราพบเจอวันนี้ ... คือศักดิ์ศรีที่จะมีในอนาคต ... ก็ไม่ใช่เรื่อง ที่เราจะต้องหลบ ... หรือทำให้ทุกๆ อย่างในชีวิต มันดูเจ็บปวดน้อยลง ... แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องกล้ำกลืนฝืนทน โดยลืมไปว่าพระเจ้า กำลังรักษาบาดแผลเราอยู่ ... อาจต้องใช้เวลา แต่ก็จะมีวันที่หายดี
เพราะภายหลังเจ็บปวด ... คือเวลาแห่งการเป็นพยาน ถึงความยิ่งใหญ่ของพระเยซู ในชีวิตของเรา
กล้าที่จะออกกำลังกายกันมากขึ้น เพื่อพระเยซูของเราหรือยังครับ 555
หลังจากที่เริ่มกลับมาเอาจริงเอาจังกับการเล่น Fitness ... โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการเล่น Weight ... พบว่าร่างกายตัวเอง Firm ขึ้นแบบเห็นได้ชัด ... ที่สำคัญก็คือ ... เสื้อผ้าเดิมๆ ที่เกือบจะต้องทิ้ง เพราะมันตัวเล็กเกินไป ก็สามารถหยิบกลับมาใส่ได้อีกครั้งหนึ่ง ... อะโหยยย ... แจ่มแจ๋ววว
ในขณะที่เล่นไป ... ก็คิดไปเรื่อยๆ ถึงชีวิตของเรา ... Weight ก็หนักปานนั้น ยังอุตส่าห์จะคิดอีกนะ 555
เรื่องแรกเลยก็คือ ... เล่น Weight แล้วห้ามหยุด ... เพราะถ้าหยุด หรือลดน้ำหนักลง ... เราจะกลับไปอ้วนเผละ แย่กว่าแต่ก่อนเล่นด้วยซ้ำ
ชีวิตในพระคริสต์ ... คงไม่ต่างอะไร ... เมื่อเราเลือกแล้วที่จะเดินมาในทางนี้ ถ้าหยุด ... หรือแม้แต่หย่อนยานลง ... "ไขมัน" มันก็จะมาสะสมในจิตวิญญาณของเรา ... ความกระวนกระวายตามวิสัยโลกเอย นิสัยบาปเดิมๆ ก็จะกลับมาเกาะกินชีวิตของเราไปเรื่อยๆ ตามความหย่อนยานของเรา
จากดินที่ดี ... ก็จะถอยตัวลงเป็นดินที่มีวัชพืช (มธ 4:7, 18-19)... ถอยลงมาแค่นี้ ก็เตรียมตัวโดนวัชพืชแย่งอาหารจนตายได้แล้วล่ะครับ
รู้ซึ้งถึงตัวเองจริงๆ ครับ ... เพราะเคยไม่เล่น Weight จริงจังมาพักหนึ่ง ... แม้ปากจะบอกว่าออกกำลังกาย ... แต่ร่างกายมันไม่ดีตามที่ปากดีไว้น่ะสิครับ ... ยิ่งเป็นคนที่ไขมันสะสมง่าย ... แต่ดันออกกำลังกายไม่จริงจัง ... มันก็ทำให้อ้วนไปพักใหญ่เลยทีเดียว
ขอบคุณพระเจ้า ที่พอกลับมาจริงจังอีกครั้ง ... มันก็เห็นผลลัพธ์ที่ดี่ขึ้น ... แม้จะยังไม่สุดยอด ... แต่เราก็รู้สึกถึงตัวเราเองได้ล่ะครับ ว่าเรากำลังอยู่บนทางไปสู่ความสำเร็จ
ใครเคยตัดสินใจเป็นผู้รับใช้พระคริสต์แล้ว ... อยากบอกว่า ท่านหยุดไม่ได้จริงๆ นะ ... มันมีผลกระทบอย่างรุนแรง ต่อจิตวิญญาณของท่านจริงๆ ... ถ้าท่านไม่รับใช้พระคริสต์ ท่านก็รับใช้สิ่งอื่น ... หรือผู้อื่น ... ที่ไม่ใช่พระคริสต์ ... สิ่งเหล่านั้น ก็เหมือนไขมัน มันจะเข้ามาเกาะกินชีวิตของท่าน ... ทีละเล็ก ทีละน้อย ... จนท่านอ้วน ... ขาดความคล่องแคล่ว ...
มันแตกต่างกันจริงๆ นะครับ สำหรับ "คนออกกำลังกาย" กับ "คนเคยออกกำลังกาย"
***
เรื่องที่สอง ... เล่น Weight ... ความท้าทายจริงๆ อยู่ที่ "น้ำหนัก" ที่ต้องเพิ่มมากขึ้น
แน่นอนว่าผมยังไม่สามารถไปเล่น Weight แบบ Free Weight ได้ (ฝีมือยังไม่ถึง) ... แต่แค่การเล่นกับเครื่องเล่น (Machine) ความท้าทายก็มีมากไม่ใช่น้อย
ที่มันท้าทาย ... เพราะว่ามันต้องออกแรงต้าน (Resistance) น้ำหนักเยอะขึ้นน่ะสิครับ
ความท้าทายของชีวิต ... บางทีอาจจะไม่ใช่เรื่องใหม่ ... แต่เป็นเรื่องเดิมๆ ที่มีความหนักหน่วงมากขึ้น
ผมเล่น Piano มากี่ปีก็จำไม่ได้แล้ว ... แต่วันนี้ก็ยังรู้สึกว่า มีบางอย่างที่เราต้องพัฒนา เพื่อนำไปสู่จุดของการ "ใช้การได้" มากกว่านี้ ... และเพื่อการ "ใช้การได้" มากกว่านี้ ... มันก็ไม่มีทางเลี่ยง นอกจากฝึกซ้ำ สิ่งที่ตัวเองเคยฝึกมาแล้ว ให้ควบคุมมันได้อยู่มือมากขึ้น
ความสนุกของการเล่น Weight จริงๆ ไม่ได้อยู่ที่เราไปเล่นเครื่องมือต่างๆ ให้ได้มากที่สุด ในหนึ่งรอบการเล่น แต่มันอยู่ที่เราจะเอาชนะน้ำหนัก ที่มากขึ้นได้หรือเปล่า กับเครื่องมือเดิมๆ ที่เราเจออยู่ประจำ ...
ชีวิตในหนึ่งวัน ... อาจจะไม่ได้เจอสิ่งใหม่มากมาย แต่สิ่งเดิมๆ ที่เจออยู่ ... มันหนักขึ้น ... เราพร้อมหรือไม่ ที่จะออกแรงต้านไปกับมัน
ไม่มีอะไรใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ (ปญจ.1:9) ... แทนที่จะไขว่คว้า หาความหวือหวาแต่เปลือกนอก ... กลับมาพิสูจน์ชีวิตจริง ... ซึ่งมีแก่นแท้จากภายในเสียจะดีกว่า ... แล้วเมื่อเราผ่านมันไปได้ ... ความหวือหวา รูปแบบภายนอก ... ก็จะเป็นสิ่งที่เราปรับเข้าหามันได้ อย่างชาญฉลาด
***
เรื่องสุดท้าย ... เล่น Weight ยังไงก็เจ็บครับ (55555)
อันนี้เรื่องจริง แบบไม่ต้องเอาใครที่ไหนไกลๆ มาเป็นพยานยืนยันหรอกครับ ผมเองนี่แหละ ที่กล้าพูดเลยว่า "เล่นจริง ... เจ็บจริง"
Stretching หลังการเล่น จึงจำเป็นมาก เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ไม่ให้มากจนเป็นอันตรายต่อกล้ามเนื้อ ... แต่ไอ้ครั้นจะเล่นให้ไม่เจ็บ ... มันก็เท่ากับว่าไม่ได้เล่นเลยเสียด้วยซ้ำ
ชีวิต ... มันก็ต้องเจ็บ ... เป็นธรรมดาครับ ... ถ้าอยู่บนหนทางของการฝึกตนเอง
เพราะถึงวันนี้คุณเลือกที่จะไม่เจ็บ ... ไม่ออกกำลังกาย ... กินๆ นอนๆ ... วันหนึ่งคุณก็ต้องเจ็บ เพราะโรคภัยมันถามหา ... และจะเจ็บหนัก ... กว่าคนที่ออกกำลังกายเสียอีกครับ
ชีวิตที่ฝึกตนเอง เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเจ็บ ... แต่แน่นอน ... ว่าในขณะที่เจ็บ เราก็เรียนรู้ที่จะบรรเทาความเจ็บปวดด้วยตัวของเราเองได้ ... และยิ่งเมื่อเรามีพระเยซู ผู้ทรงเข้าใจในความเจ็บปวดของเรา พระองค์ก็จะทรงช่วยเราได้ในความเจ็บปวด ที่เกิดขึ้นทุกๆ วัน
พระองค์ ... ผู้ทรงมีรอยแผลติดตัวไปตลอดนิรันดร์ (หลักฐานคือรอยตะปู) ... เป็นพระเจ้าผู้ผ่านความเจ็บปวด ... ชนะความเจ็บปวด ... และเปลี่ยนความเจ็บปวด ให้เป็นศักดิ์ศรีที่ติดตัว ไปชั่วนิรันดร์
ดังนั้นความเจ็บปวดที่เราพบเจอวันนี้ ... คือศักดิ์ศรีที่จะมีในอนาคต ... ก็ไม่ใช่เรื่อง ที่เราจะต้องหลบ ... หรือทำให้ทุกๆ อย่างในชีวิต มันดูเจ็บปวดน้อยลง ... แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องกล้ำกลืนฝืนทน โดยลืมไปว่าพระเจ้า กำลังรักษาบาดแผลเราอยู่ ... อาจต้องใช้เวลา แต่ก็จะมีวันที่หายดี
เพราะภายหลังเจ็บปวด ... คือเวลาแห่งการเป็นพยาน ถึงความยิ่งใหญ่ของพระเยซู ในชีวิตของเรา
กล้าที่จะออกกำลังกายกันมากขึ้น เพื่อพระเยซูของเราหรือยังครับ 555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น